Wat nu als je eerst dichtbij probeert scherp te stellen?
Stel dat wat je graag wil of daar waar je nu het liefst wil zijn ligt ergens in de verte.
Je staart maar in de mist en hoopt dat het snel opklaart want dan….dan is het goed.
Zo kwam al wandelend ter sprake hoe nutteloos alles nu voelde, maar straks als hij die andere fijne baan zou hebben dan zouden alle problemen opgelost zijn.
Met het blindstaren op ‘later als alles goed is’ ga je compleet voorbij aan de schoonheid die dichtbij is.
Tijdens de mist tekent de vorst een prachtig patroon op een plantje dat vlak voor je voeten ligt en jij; je ziet het niet….je blik in de verte.
Dus wat als je nu eens dichtbij inzoomt…..
-Wat is daar al aanwezig? Fijne familie, geweldige talenten, bijzondere momenten?
-Wat is het gevoel wanneer je daarbij stil mag staan?
-Welke stappen heb jij allemaal al gezet om daar te komen? en wat maakt dat je dat voor elkaar hebt gekregen?
Ik wens je mooie verrassingen!